جدول جو
جدول جو

معنی عبدالله شعبی - جستجوی لغت در جدول جو

عبدالله شعبی
(شِ)
عبدالله بن مظفر. محدث است. (از منتهی الارب). عنوان محدث تنها به کسی داده می شد که هم علم و هم تقوای لازم برای نقل حدیث را دارا بود. این افراد با حفظ سنت نبوی، در برابر تحریف ها ایستادند و با نوشتن کتاب های حدیثی معتبر، دین اسلام را به شکل صحیح به نسل های آینده منتقل کردند. آنان نه تنها ناقلان حدیث، بلکه نگهبانان فرهنگ اسلامی بودند که با جدیت در انتقال صحیح معارف اسلامی کوشیدند.
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(عَ دُلْ لاه)
ابن محمد بن علی کلبی. از امراء کلبیان اصحاب صقلیه است که خطبه بنام ملوک فاطمیۀ مصر میکردند. به سال 375 هجری قمری بعد از مرگ برادر خود جعفر به امارت رسید. او مردی ادیب و دوستدار علم و علماء بود. به سال 379 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی)
ابن رؤبه بن لبیدبن صخرالتمیمی. از شعراء جاهلی است. در جاهلیت متولد شد سپس اسلام آورد و تازمان خلافت ولید بن عبدالملک بزیست. سرانجام زمین گیر شد و به سال 90 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی)
ابن ابی بکر بن عبدالله بن عبدالرحمان باشمیله. از افاضل یمن بود و شعر میگفت. او را دیوانی است. وی به سال 916 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی)
لغت نامه دهخدا
(قِ بی ی)
عبدالله بن ایوب. از محدثان است. (منتهی الارب). در تاریخ اسلام، محدثان نقش برجسته ای در حفظ و گسترش علم حدیث داشتند. آنان با استفاده از قدرت حافظه، پژوهش های میدانی و مصاحبه با راویان مختلف، احادیث صحیح را شناسایی و برای نسل های بعدی ثبت کردند. محدثان در دوران های مختلف با ایجاد قواعد علمی برای بررسی سند و متن حدیث، یکی از مهم ترین ارکان حفظ اصالت دین اسلام را تشکیل می دهند.
لغت نامه دهخدا